... بهارو زياد دوست ندارم. زمستون، مخصوصا اسفند خيلي بهتره. نمي‌دونم چرا، شايد به خاطر اين‌كه «منتظر» بهاريم. هميشه انتظار واسه اتفاق‌هاي خوب قشنگ‌تر از وقتي كه به‌اش مي‌رسي. البته روزهاي هم عيد خوبه، مخصوصا لحظه سال تحويل كه آدم حس مي‌كنه انگار از اون لحظه مي‌تونه يه آدم ديگه باشه ... كاش واقعا مي‌شد ...
روز‌هاي آخر سال روزهاي SMSهايي كه اصلا انتظارشو نداري و يه‌باره با ديدنشون كلي جا مي‌خوري و حال مي‌كني. پيام‌هاي تبريك سال نو از آدم‌هايي كه در طول اون سال يك‌بار هم نديدشون(مثلا از يه دوست دوران دبيرستان، يه همكار قديمي و ... ).  خاطره‌هاست كه مي‌آيد جلو چشمات. خدا پدر اون كه اين گزينه send to all (بفرست واسه همه) رو گذاشت تو اين گوشي‌هاي موبايل بيامرزه. شايد خودشم فكر نمي‌كرد با اين كارش نزديكي‌هاي سال نو اسباب خوشحالي آدما رو فراهم مي‌كنه. سال پيش 30 ميليون ايراني، SMS تبريك عيد فرستادند. خدايش اگه اين SMS نبود يا اين گزينه send to all نبود مثلا كي زنگ مي زد به اون رفيقش كه پنج، شش ساله خبري ازش نداره و فقط ازش يه شماره داره( اونم به لطف اين گوشي‌هاي خوبي كه چندين هزار شماره حفظ مي‌كنه.) ....
اما كمتر كسي پيدا ميشه كه اين‌قدر واسه آدم ارزش قائل باشه كه يه پيغام تبريك مخصوص خودت بده البته به قول يه دوستي اين ماجرا يه روي ديگر هم دارد؛ قضيه اينجاست كه مي تونيد از عذاب شنيدن صداي عزيزاني كه خيلي با اون‌ها حال نمي‌كنيد اما به حكم وظيفه مجبوريد عيد رو تبريك بگيد رها بشيد! ...
پس منتظر باشید SMSها در راهند...
عید شما مبارک